Toetje

Eerst maar eens met de coach/trainer overleggen. Vorig jaar heb ik contact opgenomen met Marjolein Bil en gevraagd of ze mij met mijn voeding en trainen wil helpen. De voeding was voornamelijk nodig om weer terug te gaan naar een evenwichtige voeding nadat ik daarin uit balans was door allergieën. Na enige tijd, moest ook nog herstellen van een enkelblessure, zijn we begonnen met de trainingsschema’s.

Ik had me inmiddels op een onbewaakt moment ingeschreven voor de AlpenX100 en dan wel de 102 km. Zo werd het hoofddoel, ook wel het hoofdgerecht, voor 2016 bepaald. Ik had in 2015 als langste afstand de Vaalserbergtrail, 54 km gelopen en in de Alpen de Cortinatrail, 49 km. Vanuit de droom een lange afstand van A naar B, over de alpen in liefst lastig terrein te willen lopen met als het even kon een zonsopkomst. Het werd dus de AlpenX100!

Een droom was het zeker, die ik enige jaren terug niet in mijn stoutste dromen durfde te dromen.
In februari 2004 kwam mijn sportieve loopbaan hard ten einde na een mountainbike ongeval, waarbij ik borstwervel 5 tot en met 10 op meerdere plekken heb gebroken. Hierbij heb ik eigenlijk ontzettend veel geluk gehad. Toch kostte het me ruim 7 jaar aan revalidatie voor ik weer met een opbouwschema een half uurtje kon hardlopen. Ik was ontzettend blij met dat half uur. Eindelijk weer rennen. Dat half uurtje ging goed en ik dacht als ik nou eens kan opbouwen naar 10 km. Wat zou dat gaaf zijn. Heel langzaamaan lukte het om daar naar toe op te bouwen. Het rennen in de natuur was altijd al mijn ding. Met het vertrouwen in het hard lopen, nam ook het vertrouwen in mijn lijf toe en was het heerlijk om weer in het bos te kunnen rennen.

Op mijn 40ste in 2013 had ik mezelf de Eigertrail 16 km cadeau gedaan. Deze vond namelijk plaats op mijn verjaardag. Geweldig was dat. In het gebied waar de liefde voor de bergen begon, mocht ik mijn 40ste verjaardag op deze manier vieren.
In 2014 volgde de Zugspitze trail, 37 km en in 2015 de Cortina trail. Elke uitbreiding van de afstand, iedere bijzondere trail en fantastische run in de natuur voelde als een cadeautje. En zo voelt dat eigenlijk nog steeds. Dan volgt 2016. Ik had nooit gedacht zo’n afstand te kunnen lopen, nooit gedacht weer een snelheid in de benen te krijgen die aan tijden doen denken van voor het ongeval en ook nooit gedacht dat mijn lijf weer zoveel trainingsarbeid aan zou kunnen.

Als een luxe diner met vele voorafjes, tussengerechtjes, Spoons, amuses bestaande uit het NK toerskiën (3de), RFR Dwingelerveld, Salland trail (1ste op de 50 km), BoZ trail (1ste op de 25km), Koning van Spanje trail (37 km), VK en marathon in de Chartreuse (1ste in combi klassement) en de Veluwezoom trail (1ste op de combi afstanden en op de 57 km) volgde deze zomer het hoofdgerecht de AlpenX100. Dit hoofdgerecht werd bekroond met een gedeelde 3de plaats. In plaats van de laatste kilometers lekker nagenietend en uitbuikend van deze prestatie werd het sprinten om iemand anders voor te blijven, op dat moment niet wetend dat we om de 3de plaats aan het sprinten zijn!

Vlak voor vertrek voor de zomervakantie en de AlpenX100 had ik me opgegeven voor het NK skyrunning. Na het hoofdgerecht wilde ik toch ook nog een lekker kaasplankje. In de flow van het jaar wilde ik het niet bij dit hoofdgerecht laten. Ook was toen de inschrijving geopend voor het NK trailrunning in Schoorl. Ja, waarom niet ook nog een dessert toevoegen aan het geheel, ik zat ten slotte in een heerlijke flow!

Flow klinkt fantastisch alsof het allemaal vanzelf kwam. Nee, dat kan ik niet zeggen. De kok moest hard werken in zijn keuken om te kunnen genieten van zijn eigen diner. Zonder de fijne en goede begeleiding van een meester-kok, Marjolein, was dit niet gelukt.
Het NK Skyrunning was ook weer een geweldig evenement, waar ik hard naar toe had gewerkt. In de week, vlak voor vertrek, werd ik geconfronteerd met een hele verdrietige gebeurtenis. En hoe goed je lijf ook getraind is, emotionele en mentale zaken zijn onlosmakelijk verbonden met het fysieke. Na een zinderende VK in de regen en onweer kreeg ik ’s nachts te maken met een fikse luchtweginfectie. De volgende ochtend toch van start op de Skyrace. Met veel doorzettingsvermogen, opbeurende woorden en verzorging van mijn vriendin en de wil om te finishen is het gelukt om 6de te worden in het combiklassement. Trots op deze prestatie, blij dat ik toch heb gelopen en met heel veel plezier kijk ik terug op dit evenement met geweldige afdalingen, natuur en trailpaadjes.

Nu werd het zaak om in 2 weken tijd van de luchtweginfecties af te komen en te herstellen van die inspanningen. Misschien had ik toch iets te veel van het kaasplankje gesnoept.
In Schoorl volgde het toetje, waar ik met vol goede moed mijn tanden in zette. Ook deze heb ik uitgelopen en als 15de dame gefinisht. Het toetje bleek een flink dessert; prachtig, mooi met geweldige trailpaadjes in een fantastisch gekleurde natuur. Waren mijn ogen dan toch groter dan mijn maag? Het toetje was in elk geval behoorlijk machtig.